Μέχρι το 1980 το Lujiazui ήταν μια σχετικά χαμηλοδομημένη περιοχή, που διέθετε κατοικίες, αποθήκες και εργοστάσια. Τo 1990 όμως η Σαγκάη κάλεσε έξι διεθνείς ομάδες αρχιτεκτόνων να προτείνουν ιδέες για την ανάπτυξη του κέντρου αυτού. Μέσα σ' αυτούς οι Massimimiano Fuksas, Toyo Ito, Dominique Perrault και Richard Rogers. Ο τελευταίος, λοιπόν, προβλέπει τη σύνδεση της περιοχής με το παλιό κέντρο με γέφυρες, σήραγγες και οχήματα καλωδίων. Ο ίδιος διαμορφώνει ένα στρατηγικό πλαίσιο για τη νέα αυτή συνοικία, διερευνώντας και εφαρμόζοντας τις αρχές της συμπαγής και βιώσιμης πόλης. Οι περιβαλλοντικές αυτές προτάσεις προκύπτουν από το γεγονός ότι η σχεδίαση των πόλεων θα πρέπει να αντικατοπτρίζει την παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση.

Η νέα περιοχή θα φιλοξενήσει σε 4 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα διάφορες χρήσεις, όπως εμπορικά καταστήματα, γραφεία, ξενοδοχεία, δημόσια κτίρια και κατοικίες για 500000 ανθρώπους, καθώς και χώρο στάθμευσης για 15000 αυτοκίνητα.